Achterwacht

Laatst was ik onderweg met de bus van het werk naar huis en dacht ik ineens aan het fenomeen "achterwacht". Tijdens de busreis was er namelijk een enorme vertraging wegens slecht weer en ongelukken op de snelweg. 

Iedereen die kinderen heeft of nog gaat krijgen binnenkort heeft vast wel gehoord van het begrip "achterwacht", dit is eigenlijk feitelijk een soort van back-up in de vorm van een oma, opa of bijvoorbeeld goede vriend die je kunt bellen als er onverhoopt iets is zodat hij/zij jou kinderen of kind even kan opvangen.

Nu werken ikzelf en mijn lieve vrouw (zoals vele anderen met ons) samen op de dinsdag en de donderdag waardoor onze kinderen twee dagen per week op de opvang zitten bij een overblijf op hun basisschool. Dit is erg makkelijk omdat zij letterlijk vanuit de klas direct naar het overblijf lokaal kunnen gaan alwaar de begeleidsters voor iedereen klaar staan.

Nu komt het ding wat mij laatst bezig hield, stel je eens voor dat net als wij er geen "achterwacht" beschikbaar is en zowel ikzelf als mijn lieve vrouw soms alles in het werk moeten stellen om op tijd bij de opvanglocatie te zijn. Ik weet donders goed dat er miljoenen gezinnen met ons zijn in dezelfde situatie en zich een slag in de ronte werken om bij problemen iemand in te schakelen zodat hun kinderen even 'safe' zijn.

Tevens betekent geen tot nauwelijks een achterwacht hebben dat je moeilijk oppas kan vinden bij een feestje of concert waar je heen wilt. Om maar helemaal niet te beginnen over ziek zijn, dat is helemaal een uitdaging. De standaard reactie is meestal, Ja, dat heb je met kinderen, moet je ze maar niet nemen. En ja, als je kinderen hebt ben je volledig ouder geworden en moet je (eigenlijk) alleen/samen voor ze zorgen.

Ik wil met deze blog absoluut niet gaan zitten zeiken over het feit dat wij geen tot nauwelijks back-up hebben, het kan namelijk altijd een stapje erger, en in deze gevallen weten deze ouders ook perfect hun mannetje te staan en voor hun kinderen te zorgen en tegelijkertijd een carriere te hebben, dus daarom even een groot respect naar hun vanaf mijn kant.

Enige waarom ik dit eigenlijk wil schrijven (aapje komt uit de mouw) is dat ik het soms erg moeilijk vind om vanaf afstand zonder achterwacht iets te kunnen regelen bij een noodsituatie en eigenlijk machteloos ben naar mijn idee. Heeft ook absoluut te maken met het feit dat ik eigenlijk het liefst de regie in handen wil hebben over zo'n beetje alles wat er speelt binnen ons gezin. Maar ja, dat is onmogelijk en is niet realistisch cq. haalbaar. Dus, voor iedereen die wel zo nu en dan iemand heeft als back-up. Vertel hun, hem en/of haar hoe blij jullie zijn en bedank ze door dit te zeggen en door af en toe iets kleins te geven als gebaar.

Dit zullen ze denk ik best waarderen en merken dat je het heel fijn vindt dat hun dit voor je doen. Om deze blog af te sluiten zou ik willen zeggen, iedereen moet zich tegenwoordig staande proberen te houden in een keiharde 24/7 maatschappij waarbij sommige ook proberen om kinderen groot te brengen met de nodige tegenslagen in het leven die men soms overkomt en die buiten ieders macht liggen. Meestal maakt dit soort gebeurtenissen ons nog sterker in de soort van innerlijke strijd of in mijn geval controle dwang en het zoeken naar oplossingen.

Tot zover.  

P.s. : Voor wie er kinderen heeft. Love them, hug them and treat them right with all the love you have. Voordat we het weten zijn ze oud en wijs genoeg om zelf hun weg te kiezen.